สีบอกนิสัย

           วันนี้ Bee-Jungle ขอพักเรื่องวิชาการ หันมาหาเรื่องสนุกๆทำกันดีกว่า  โดยการทำนายนิสัยจากสีที่ชอบ เพื่อนๆชอบสีอะไรกันบ้างเอ่ย ไปดูกันดีกว่าว่าแต่ละคนนิใจคอเป็นยังไงกันบ้างน้า......^__^

12สีทายนิสัย

สีฟ้า[ BLUE ]  

สำหรับคนที่ชอบสีฟ้า

          เป็นสีที่แสดงออกถึงความสบายตา  สบายใจ  ใครที่ชอบสีนี้เป็น คน SENSITIVE มาก ดูจากภายนอกจะเป็นคนสุขุม แต่ภายในแล้วกลับเป็นคนที่มีจิตใจหวั่นไหว ในเรื่องของความรัก ก็เป็นคนที่ชอบทำอารมณ์โรแมนติก  รักเดียวใจเดียว และก็โกรธง่ายหายเร็ว

สีขาว  [WHITE ]  

สำหรับคนที่ชอบสีขาว

         เป็นสีที่บ่งบอกถึงความบริสุทธิ์   อ่อนโยน  คนไหนที่โปรดปรานสีนี้เป็นคนเรียบร้อย   มีความมั่นใจในตัวเองสูง  ในมุมมองของความรัก เป็นคนที่   มีความเป็นแม่บ้านสูง  ความสะอาดสะอ้าน  อาหารการกินเป็นสิ่งที่ชอบทำมากที่สุด

สีแดง [RED ] 

           เป็นสีที่บ่งบอกถึงความร้อนแรง SENSITIVE  มีความเชื่อมั่น  ในตัวเองมาก ใจร้อน  ก้าวร้าว  และเปิดเผย  เพราะเป็นสีที่แสดงออกถึงความตื่นตัวกระปรี้กระเปร่าอยู่ตลอดเวลา  ในเรื่องของความรักจึงเป็นคนเปิดเผย  จริงใจกับคนอย่างรักเต็มที่

สำหรับผู้ที่ชอบสีแดง

 สีเขียว [GREEN]  

สำหรับคนที่ชอบสีเขียว

         เป็นสีที่บ่งบอกถึงความสงบ  เยือกเย็น  คนที่ชอบสีนี้จึงเป็น คนใจดี ใจเย็น  ใจกว้าง  รักความยุติธรรม ไม่ชอบเรื่องทะเลาะวิวาท มีสติปัญญาดี  ส่วนในเรื่องของความรักเป็นคนที่ไม่ค่อยมีอารมณ์โรแมนติกเท่าไหร่  จะรักแบบซื่อๆ  ไม่หวือหวา  ไม่สวีทเท่าที่ควร  แต่ว่ารักใครแล้วรักจริงเปลี่ยนแปลงยาก WOW!

สีชมพู  [PINK ] 

สำหรับคนที่ชอบสีชมพู

 เป็นสีที่บ่งบอกถึงความอ่อนโยน  อบอุ่น  คนที่ชอบสีนี้จึงเป็นคนที่เต็มไปด้วยอารมณ์โรแมนติก มีเสน่ห์ ฉลาด รอบรู้ ทันคน  รักอิสระ ในเรื่องของความรักก็เช่นเดียวกัน จะเอาใจใส่เทคแคร์คนรักเป็นอย่างดีที่สุด  จึงเป็นคนเปิดเผยมีความจริงใจกับคนรักอย่างเต็มที่

สีเหลือง [ YELLOW] 

สำหรับคนที่ชอบสีเหลือง

         เป็นสีที่สื่อถึงความมีชีวิตชีวา  แจ่มใส  คนที่ชอบสีนี้สื่อได้ว่าเป็นคนร่าเริง สดใส  ชอบค้นหาอะไรใหม่ๆ ชอบการเปลี่ยนแปลง  เพราะฉะนั้น เรื่องความรักถ้าไม่แน่ใจจริงๆ ก็จะไม่ตกลงใจรับใครมาเป็นหวานใจ  จนกว่าจะพิสูจน์ความเป็นเค้าให้ถ่องแท้แต่ก็มองโลกในแง่ดี และเชื่อใจคนง่าย

สีม่วง [PURPLE ] 

สำหรับคนที่ชอบสีม่วง

          เป็นสีที่บ่งบอกความเศร้า เหงา  แต่แฝงไว้ด้วยความคิดริเริ่มสร้างสรรค์  เพราะสีนี้บ่งบอกถึงคนที่เป็นได้ 2 อารมณ์  ในเวลาใกล้เคียงกันหรือ เวลาเดียวกัน ทั้งหัวโบราณยึดมั่นในขนบธรรมเนียม  และในขณะเดียวกันก็เป็นคนชอบสังเกต  มีปัญญา  เฉลียวฉลาด  รวมถึงเรื่องของความรักด้วย

 สีดำ  [BLACK  ]  

สำหรับคนที่ชอบสีดำ

          เป็นสีที่บ่งบอกของความลึกลับ ปิดบัง  ซ่อนเร้น  คนที่ชอบสีนี้จะเต็มไปด้วยอารมณ์ลึกลับ ยากที่จะเดาความรู้สึกได้  น่าค้นหา  แฝงไว้ด้วยความSEXY!!  บุคลิกมาดมั่นและมั่นคง  แต่บางเรื่องที่ต้องตัดสินใจคนเดียวกลับลังเล เรื่องความรักก็จะชอบคนที่มีฐานะดีกว่า  ดูสูงศักดิ์กว่า  ถ้าเป็นเรื่องเรียน เรื่องงานก็จะชอบคนที่เรียนเก่งกว่า  ทำงานเก่งกว่า

สีส้ม [ORANGE] 

สำหรับคนที่ชอบสีส้ม

          เป็นสีที่บ่งบอกถึงความรักเพื่อน  รักธรรมชาติ  มีความคิดสร้างสรรค์ แปลก  แหวกแนว  มุ่งมั่นและทะเยอทะยาน   เพราะสีส้มจะให้ความรู้สึก  ที่สดใส ตื่นตัว  มุมมองความรักของคนที่ชอบสีนี้  จึงมักมีอะไรมาเซอร์ไพรส์   หวานใจบ่อยๆ  และยังเป็นคนเปิดเผยอีกด้วย

สีน้ำเงิน [ DARK BLUE  ]

สำหรับคนที่ชอบสีน้ำเงิน

         เป็นสีที่บ่งบอกความลึกลับ และมั่นคง คนชอบสีนี้เป็นคนที่มีรสนิยมหรู  หยิ่งในศักดิ์ศรี  มีกาลเทศะ บางครั้งก็ยากที่จะเดาใจถูก  เรื่องความรักจะชอบคนที่มีพร้อมในทุกอย่างเช่น ฐานะ หน้าตา ชื่อเสียง เห็นเลือกมากอย่างงี้..... ก็มีรักเดียวใจเดียวเหมือนกัน

  สีน้ำตาล [ BROWN ] 

สำหรับคนที่ชอบสีน้ำตาล

          เป็นสีที่สื่อถึงความหรูหรา  มีรสนิยม  คนที่ชอบสีนี้ จึงเป็นคนชอบแต่งตัว เพื่อให้ตัวเองดูดีในสายตาคนอื่น  แต่ภายในค่อนข้างติดดิน  มั่นคง  รอบคอบ  มีพลังในการต่อสู้  เวลารักใครจึงมักจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้เค้ารักตอบ  ชอบความสวยงามและถือเรื่องครอบครัวเป็นเรื่องใหญ่

 สีเทา [ GRAY ]  

สำหรับคนที่ชอบสีเทา

เป็นสีที่แสดงออกถึงความเป็นกลาง ความยุติธรรม และการเอาใจใส่ คนที่ชอบสีนี้จึงเป็นคนที่ชอบดูแล  ใส่ใจความรู้สึกของคนอื่นได้ดี  ใจเย็นรอบคอบ เวลาจะพูดอะไรก็จะไตร่ตรองก่อน  จึงเป็นคนที่มีเสน่ห์ในการพูด มักได้รับความเชื่อถือจากคนรอบข้าง  เวลามีความรักจะสามารถเอาใจใส่  TAKE CARE  คนรักได้เป็นอย่างดี  แต่จะไม่ชอบตีกรอบให้คนรักให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการ เพราะคนที่ชอบสีนี้ค่อนข้างรักสันโดษ  

โปรแกรมการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ 27 (11-22 ธันวาคม 2556)

โปรแกรมการแข่งขันวันที่ 12 ธ.ค. 56

ว่ายน้ำ ชิง 7 เหรียญทอง ที่สระว่ายน้ำ วันนะ รอบคัดเลือกเริ่มเวลา 09.00 น. และรอบชิงชนะเลิศเริ่มเวลา 18.00 น.

- เดี่ยวผสม 200 ม.หญิง
- เดี่ยวผสม 400 ม.ชาย
- ฟรีสไตล์ 100 ม.หญิง
- กรรเชียง 200 ม.ชาย
- กรรเชียง 200 ม.หญิง
- ผลัดฟรีสไตล์ 4x200 ม.ชาย
- ผลัดฟรีสไตล์ 4x200 ม.หญิง (ถ่ายทอดสดช่อง 7)

เรือแคนู-เรือคายัค ชิง 6 เหรียญทอง ที่ งา ไล ดัม กรุงเนย์ปิดอร์  
- คายัค 1 คนหญิงระยะ 500 ม. (กนกพรรณ สวนสันต์)
- แคนู 1 คนชาย ระยะ 500 ม. (รุ่งสวรรค์ สวนสันต์)
- คายัค 1 คนชาย ระยะ 500 ม. (เกษมสิทธิ์ บริบูรณ์วศิน)
- คายัค 2 คนหญิง ระยะ 500 ม. (วรพร บุญยู่ฮง,ภัทราลักษณ์ ภูมิสถาน)
- แคนู 2 คนชาย ระยะ 500 ม. (ภานุเดช เพชรมีค่า,นเรศม์ เนาว์ประโคน)
- คายัค 4 คนหญิง ระยะ 500 ม. (วรพร บุญอยู่ฮง, มานิตา เนตรพรม, กนกพรรณ สวนสันต์, ภัทราลักษณ์ ภูมิสถาน)

ยิงปืน ชิง 2 เหรียญทอง ที่สนามยิงปืน นอร์ท ดราก้อน ปืนยาวอัดลม ท่านอน 50 เมตร
- บุคคลชาย
- ทีมชาย

หมากรุก ชิง 1 เหรียญทอง ที่โรงแรม ซาบูตี้
- หมากรุกพม่า (เดินเร็ว 25 นาที) บุคคลชาย รอบชิงชนะเลิศ

จักรยาน ชิง 1 เหรียญทอง ที่สนามแข่งจักรยาน เมาท์ พรีเซนต์
- ครอสคันทรี่ทีมผลัด (กีรติ สุขประสาท, พีระพล ชาวเชียงขวาง, ศิริลักษณ์ วาระเพียง, จุฑามาศ วงศ์พาดกลาง)

มวยปล้ำ ชิง 5 เหรียญทอง ที่ เนชั่นเนล อินดอร์ สเตเดี้ยม เมืองย่างกุ้ง
ประเภทฟรีสไตล์ชาย ชิงชนะเลิศ
- รุ่น 55 กก.
- รุ่น 60 กก.
- รุ่น 66 กก.
- รุ่น 120 กก.
ประเภทฟรีสไตล์หญิง ชิงชนะเลิศ
- รุ่น 51 กก. 

ฟุตบอลชาย รอบแรก ที่สุวันนะ สเตเดี้ยม
สายบี
16.00 น. ไทย - อินโดนีเซีย (ถ่ายทอดสดช่อง 7 เวลา 16.30-18.30 น.)
18.45 น. กัมพูชา - ติมอร์เลสเต    
ฟุตบอลหญิง รอบแรก ที่มัณฑะเลย์ สเตเดี้ยม
สายบี  
16.00 น. ไทย - ติมอร์               
18.45 น. ลาว - มาเลเซีย

ฟุตซอลหญิง รอบแรก ที่เนปิดอว์ สเตเดี้ยม
สายเอ    
13.00 น. เวียดนาม - อินโดนีเซีย        
15.00 น. เมียนมาร์ - มาเลเซีย

แบดมินตัน ที่วันนะ ติ๊กถิ อินดอร์ สเตเดี้ยม
รอบก่อนรองชนะเลิศ
- ชายเดี่ยว
- หญิงเดี่ยว
- ชายคู่
- หญิงคู่
- คู่ผสม

บาสเกตบอล ยิมเนเซียม เซยา ตรีริ 3,000 ที่นั่ง เนย์ปิดอว์ รอบคัดเลือกแบบพบกันหมด เริ่มเวลา 10.00 น.
ทีมหญิง
10.00 น. กัมพูชา พบ ไทย
ทีมชาย
14.00 น. ฟิลิปปินส์ พบ ไทย
 

มวยสากลสมัครเล่น ที่ วันนะ ติ๊กกิ สปอร์ต คอมพล็กซ์
รอบรองชนะเลิศหญิง
- โสภิดา เจอ ฟิลิปปินส์
- เปี่ยมวิไล เจอ ฟิลิปปินส์

ขี่ม้า ที่อีเควสเตรียน ฟิลด์ วันนะ ติ๊กถิ กรุงเนย์ปิดอร์ ทดลอง ขี่ม้า
- ศิลปะการบังคับม้าประเภททีม (พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าสิริวัณณวรีนารีรัตน์, นิธิภัทร เหง้าโอสา, ภัคจิรา ธงภักดิ์, เทวินทร์ มานะธัญญา

ปันจักสีลัต ที่ยิมเนเซียม ซี ซายา ทรีรี 3,000 ที่นั่ง เมืองเนย์ปิดอว์
- รอบรองชนะเลิศ ประเภทต่อสู้
- รอบแรกประเภทร่ายรำ

เปตอง
- รอบแรกประเภทชายคู่
- รอบแรกประเภทหญิงเดี่ยว

เซปักตะกร้อ รอบแรกแบบพบกันหมด
ทีมชาย
09.00 น. มาเลเซีย - ไทย
15.00 น. อินโดนีเซีย - ไทย
ทีมหญิง
09.00 น. อินโดนเซีย - ไทย
 

หมากรุกอาเซียน (สแตนดาร์ด) บุคคลชาย รอบ 1 เวลา 09.00 น.

ส่วนประกอบของเลือด

หลอดเลือด&ส่วนประกอบของเลือด

 
       เลือดเป็นของเหลวสีแดงจะไหลเวียนอยู่ในหลอดเลือดทั่วร่างกาย จะมีหัวใจทำหน้าที่สูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกายโดยผ่านเส้นเลือด ซึ่งเลือดแบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ

1.น้ำเลือดหรือพลาสมา
2.เซลล์เม็ดเลือด
เม็ดเลือด แบ่งออกเป็น เม็ดเลือดแดงและเม็ดเลือดขาว

เม็ดเลือดแดง

      มีหน้าที่นำเอาออกซิเจนไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่างกาย มีลักษณะกลมแบนและมีรอยเว้าตรงกลาง

เม็ดเลือดขาว

      มีหน้าที่ป้องกันและทำลายสิ่งแปลกปลอมที่เข้าสู่ร่างกาย คอยต่อสู้กับเชื้อโรคต่างๆ

เกล็ดเลือด

      มีหน้าที่สำคัญในการห้ามเลือด ช่วยทำให้เลือดแข็งตัวและรวมตัวกันอุดบริเวณที่มีการฉีกขาดของหลอดเลือด

พลาสมาหรือน้ำเลือด

     ทำหน้าที่ควบคุมความดันเลือด ปริมาณของเลือด ป้องกันเลือดออก

 พลาสมาประกอบด้วย 

- น้ำประมาณ ร้อยละ 92 
-โปรตีนประมาณ ร้อยละ 8 ซึ่งโปรตีนส่วนนี้มีความสำคัญในการรักษาสมดุลของน้ำในหลอดเลือดและเนื้อเยื่อ เป็นภูมิคุ้มกันโรคต่างๆ ที่จะเข้าสู่ร่างกาย

สำหรับท่านที่สนใจอยากจะบริจาคเลือดให้แก่ผู้ป่วยหรือผู้ที่ประสบอุบัติเหตุ ก็สามารถทำได้ถ้าหากว่าตรวจแช็คสภาพร่างกายแล้วมีความพร้อมเพราะนั้นถือว่าเป็นการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่อีกทางหนึ่ง

ความเป็นมาของซีเกมส์

        กีฬาซีเกมส์ (อังกฤษ: South-East Asian Games; ชื่อย่อ: SEA Games) เป็นการแข่งขันกีฬาระหว่างกลุ่มประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีการจัดขึ้นในทุกสองปี (ปีเว้นปี) ดำเนินการแข่งขันโดยสมาพันธ์กีฬาแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (South-East Asian Games Federation; SEAGF) ภายใต้การกำกับดูแลของคณะกรรมการโอลิมปิกสากล (International Olympic Committee; IOC) และสภาโอลิมปิกแห่งเอเชีย (Olympic Council of Asia; OCA)

ประวัติความเป็นมาของซีเกมส์

เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2501 (ค.ศ. 1958) องค์กรการกีฬา ของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 3 ซึ่งจัดขึ้นที่กรุงโตเกียวของญี่ปุ่น ร่วมกันจัดการประชุม เพื่อก่อตั้งองค์กรการกีฬาในระดับภูมิภาค โดยหลวงสุขุมนัยประดิษฐ์ อดีตรองประธานคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งประเทศไทย และผู้ก่อตั้งองค์การส่งเสริมกีฬาแห่งประเทศไทย (ปัจจุบันคือ การกีฬาแห่งประเทศไทย) เสนอว่าควรจัดการแข่งขันกีฬา ระหว่างประเทศในกลุ่มเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อสนับสนุนความเข้าใจ และความสัมพันธ์อันดีต่อกัน

สหพันธ์กีฬาแหลมทอง (SEAP Games Federation) จึงถือกำเนิดขึ้น โดยมีคณะกรรมการสมาชิกผู้ก่อตั้งประกอบด้วย          

 -  ประเทศไทย

 -  มลายา

 -  เวียดนามใต้ 

 -  ราชอาณาจักรลาว

 -  พม่า และ

 -  ราชอาณาจักรเขมร 

(หลังจากนั้น  สิงคโปร์ เข้าร่วมเป็นสมาชิกด้วย) โดยตกลงร่วมกันว่า จะจัดการแข่งขันกีฬาระหว่างภูมิภาคขึ้นในทุกสองปี คือกีฬาแหลมทอง (Southeast Asian Peninsular Games) หรือเซียปเกมส์ (SEAP Games) 

ครั้งที่ 1 จัดขึ้นที่กรุงเทพมหานครของไทย ระหว่างวันที่ 12 - 17 ธันวาคม พ.ศ. 2502 (ค.ศ. 1959) โดยมีเจ้าหน้าที่และนักกีฬา จากประเทศไทย มลายา สิงคโปร์ เวียดนามใต้ ลาว และพม่า เข้าร่วมการแข่งขันกีฬา 12 ชนิด รวมทั้งสิ้น 527 คน สำหรับกัมพูชา เข้าร่วมการแข่งขันเป็นครั้งแรก ในกีฬาแหลมทอง ครั้งที่ 2 เมื่อปี พ.ศ. 2504 (ค.ศ. 1961)

จากนั้นในปี พ.ศ. 2520 (ค.ศ. 1977) สมาพันธ์กีฬาแหลมทองประกาศเปลี่ยนชื่อเป็น สมาพันธ์กีฬาแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเปลี่ยนชื่อการแข่งขันเป็น กีฬาซีเกมส์ ดังที่ใช้มาจนถึงปัจจุบัน พร้อมทั้งมีมติให้

-  อินโดนีเซีย

-  ฟิลิปปินส์ และ

-  บรูไน เข้าเป็นสมาชิกและกรรมการสมาพันธ์อย่างเป็นทางการ จึงได้สิทธิเข้าร่วมการแข่งขันครั้งที่ 9 ที่กรุงกัวลาลัมเปอร์ของมาเลเซีย เป็นครั้งแรกด้วย และในปี พ.ศ. 2546 (ค.ศ. 2003) สมาพันธ์ฯ มีมติให้

-  ติมอร์ตะวันออก เข้าร่วมการแข่งขันเป็นครั้งแรกในกีฬาซีเกมส์ครั้งที่ 22 ที่กรุงฮานอยของเวียดนาม

สัญญาลักษณ์ซีเกมส์ครั้งที่27

 

       และล่าสุด ประเทศพม่ารับหน้าที่ในการจัดการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ครั้งที่27 รอส่งแรงใจแรงเชียร์ให้นักกีฬาไทยเป็นเจ้าเหรียญทองกันด้วยน้ะค้า... ^_____^

วิธีการลดความอ้วนที่ได้ผลที่สุด

      นักโภชนาการแนะนำว่า วิธีการลดความอ้วนที่ได้ผลที่สุด คือ"การเลือกรับประทานอาหารออร์แกนิกที่ไม่ผ่านการใส่ปุ๋ยหรือสารเคมี และเน้นการรับประทานอาหารที่มีกากใยสูง ควบคู่กับการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ" ซึ่งการันตีได้เลยว่า นอกจากลดอ้วนได้แล้ว ร่างกายยังแข็งแรงอีกด้วย[ การนับ‘แคลอรี’ ไม่ช่วยลดอ้วนสักเท่าไหร่ ]
เล่นเอาสาวๆ ที่กำลังพยายามลดน้ำหนักด้วยการนับแคลอรีอาหารที่กินไม่เป็น ภายหลังนักโภชนาการจากมหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนาสเตตของสหรัฐ เปิดเผยผลการศึกษาพบว่า การนับแคลอรีอาหารโดยอ้างอิงจากฉลากอาหารนั้นไร้ประโยชน์ เนื่องจากแต่ละคนมีระบบย่อยที่แตกต่างกัน และที่สำคัญระบบการคำนวณแคลอรีในปัจจุบันนั้นล้าสมัยไปแล้ว
ผลทดลองพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่บริโภคถั่วอัลมอนด์ที่ระบุไว้บนฉลากว่ามี 170 แคลอรี ทว่าจำนวนพลังงานที่ร่างกายได้รับของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป โดยบางรายมีการดูดซึมพลังงานเพียง 129 แคลอรีเท่านั้น
ขณะที่หากรับประทานอาหารที่มีน้ำตาลสูง ร่างกายของกลุ่มตัวอย่างบางคนกลับดูดซึมพลังงานมากกว่าที่ฉลากระบุไว้อีกด้วย

สุขภาพดี ชีวีมีสุข

       งานนี้นักโภชนาการแนะนำว่า วิธีการลดความอ้วนที่ได้ผลที่สุด คือ "การเลือกรับประทานอาหารออร์แกนิกที่ไม่ผ่านการใส่ปุ๋ยหรือสารเคมี และเน้นการรับประทานอาหารที่มีกากใยสูง ควบคู่กับการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ" ซึ่งการันตีได้เลยว่า นอกจากลดอ้วนได้แล้ว ร่างกายยังแข็งแรงอีกด้วย

อีกหนึ่งวิธีในการลดความอ้วนแบบไม่ส่งผลเสียต่อสุขภาพมาดูกันเลยดีกว่าว่าทำยังไงดีน้า

5 วิธีการลดความอ้วนแบบธรรมชาติ

สุขภาพดีไม่มีขาย

1.ไม่กินข้าวมื้อเย็น หรือทานอาหารพวกผักและผลไม้แทน 
         สำหรับมื้อเย็นแล้วให้หลีกเลี่ยงการทานข้าวที่มากเกินไป และหลีกเลี่ยงอาหารจำพวกแป้ง (โดยเฉพาะข้าวไม่ควรทานมากเกินไป) ไขมัน อาหารทอดทั้งหลายนี้ต้องเลี่ยงเลย ควรทานเป็นผลไม้ สลัดผัก อาหารจำพวกเส้นใย น้ำผลไม้ เป็นต้น
2. ในหนึ่งสัปดาห์ควรเลือก 1 วัน สำหรับงดเนื้อสัตว์ ไขมัน ข้าว
         แล้วกินแต่ผลไม้และธัญพืชอย่างเดียวทั้งวัน เช่น มะละกอสุก กล้วย แอบเปิล ถั่วต่างๆ เป็นต้น ไม่ควรทานผลไม้ที่ให้แคลลอรี่สูงหรือพลังงานสูง เช่น ทุเรียน
3.อาหารทุกมื้อพยายามเคี้ยวอาหารช้า ๆ           
         การที่เราทานอาหารด้วยความรวดเร็วจะทำให้เรากินได้มากเกินพิกัดโดยที่ไม่รู้ตัว ที่สำคัญสาวๆ จำไว้ให้ดีว่าไม่ควรทานอาหารหลัง 6 โมงเย็น หรือช่วงกลางคืนดึกดื่นเป็นอันขาด เพราะช่วงนี้แหละที่ทำให้เราต้องเจอกับปัญหาอ้วน ๆๆๆ ควรทานอาหารให้พอเหมาะ โดยเฉพาะข้าวอย่าทานมาก ควรทานผักให้มากๆ แทน หากรู้สึกไม่อิ่มให้ทาน น้ำผลไม้หรือ ควรหันมาทานผลไม้ ธัญพืช เพิ่มเติมเข้าไป แต่อย่าลืมนะค่ะว่าเราต้องทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ แต่เราไม่จำเป็นต้องทานในปริมาณมากๆ เดี๋ยวจะอ้วนเอา
4. หมั่นดื่มน้ำผลไม้ก่อนทานอาหาร            
         ก่อนทานอาหาร ควรดื่มน้ำผลไม้ หรือ ผลไม้สดก็ได้ เช่น น้ำส้ม เพราะวิตามินที่มีอยู่ในน้ำส้มจะช่วยดูดซึมสารอาหารที่สำคัญ น้ำองุ่น ในองุ่นนั้นมีแร่ธาตุเสริมให้เนื้อเยื่อแข็งแกร่งและสดใสเพราะอุดมไปด้วยวิตามินซี ซึ่งการดื่มน้ำผลไม้หรือผลไม้ก่อนทานอาหารจะช่วยให้เราอิ่มอาหารเร็วขึ้น ทำให้ไม่ต้องทานอาหารเยอะเกินความจำเป็น ช่วยให้ไม่อ้วน
5. การเคลื่อนไหวร่างกายหรือการออกำลังกาย            
         พยายามหาเวลาหรือกิจกรรมที่ทำให้ร่างกายได้เคลื่อนไหวจนได้เหงื่อ เช่นการออกกำลังกาย เล่นกีฬา การทำงานบ้าน เป็นต้น ช่วงแรกเริ่มต้นวันละประมาณครึ่งชั่วโมงก็ยังดี แล้วพอร่างกายเริ่มปรับเข้าที่ก็เพิ่มการออกกำลังกายเป็นวันละ 1 ชั่วโมง จะช่วยเผาผลาญไขมันได้ดี แถมได้สุขภาพที่แข็งแรงอีกด้วย ซึ่งการออกกำลังกายถือเป็นอีกสูตรสำเร็จที่ทำให้ผู้ที่ต้องการลดความอ้วนสามารถทำฝันเป็นจริงได้

ขั้นตอนการเขียนวิจัย

มาทำวิจัยกันเร็ว

โครงร่างการวิจัย ควรมีองค์ประกอบสำคัญดังนี
1.   ชื่อเรื่อง                         
2.   ความสำคัญและที่มาของปัญหาการวิจัย                          
3.   วัตถุประสงค์ของการวิจัย                           
4.   คำถามของการวิจัย                          
5.   ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง                          
6.   สมมติฐาน*และกรอบแนวความคิดในการวิจัย*                          
7.   ขอบเขตของการวิจัย                          
8.   การให้คำนิยามเชิงปฏิบัติที่จะใช้ในการวิจัย*                          
9.   ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการวิจัย                          
10.ระเบียบวิธีวิจัย                          
11.ระยะเวลาในการดำเนินงาน                          
12.งบประมาณค่าใช้จ่ายในการวิจัย                          
13.บรรณานุกรม                          
14.ภาคผนวก*                          
15.ประวัติของผู้ดำเนินการวิจัย

วิจัยไม่ยากอย่างที่คิด

1.   ชื่อเรื่อง (the title)       ชื่อเรื่องควรมีความหมายสั้น กะทัดรัดและชัดเจน เพื่อระบุถึงเรื่องที่จะทำการศึกษาวิจัย ว่าทำอะไร กับใคร ที่ไหน อย่างไร เมื่อใด หรือต้องการผลอะไร
   นอกจากนี้ ควรคำนึงด้วยว่าชื่อเรื่องกับเนื้อหาของเรื่องที่ต้องการศึกษาควรมีความสอดคล้องกันการเลือกเรื่องในการทำวิจัยเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ ที่ต้องพิจารณารายละเอียดต่างๆ หลายประเด็น โดยเฉพาะประโยชน์ที่จะได้รับจากผลของการวิจัย ในการเลือกหัวเรื่องของการวิจัย มีข้อควรพิจารณา 4 หัวข้อ คือ

         1.1    ความสนใจของผู้วิจัย
                  ควรเลือกเรื่องที่ตนเองสนใจมากที่สุด และควรเป็นเรื่องที่ไม่ยากจนเกินไป
        1.2    ความสำคัญของเรื่องที่จะทำวิจัย
                  ควรเลือกเรื่องที่มีความสำคัญ และนำไปใช้ปฏิบัติหรือสร้างแนวความคิดใหม่ๆ ได้
                  โดยเฉพาะเกี่ยวกับงานด้านเวชศาสตร์ครอบครัวหรือเชื่อมโยงกับระบบสุขภาพ
        1.3    เป็นเรื่องที่สามารถทำวิจัยได้
                  เรื่องที่เลือกต้องอยู่ในวิสัยที่จะทำวิจัยได้ โดยไม่มีผลกระทบอันเนื่องจากปัญหาต่างๆ เช่น
                  ด้านจริยธรรม ด้านงบประมาณ ด้านตัวแปรและการเก็บข้อมูล ด้านระยะเวลาและการ
                  บริหาร ด้านการเมือง หรือเกินความสามารถของผู้วิจัย
        1.4    ไม่ซ้ำซ้อนกับงานวิจัยที่ทำมาแล้ว
                  ซึ่งอาจมีความซ้ำซ้อนในประเด็นต่างๆ ที่ต้องพิจารณาเพื่อหลีกเลี่ยง ได้แก่ ชื่อเรื่องและ
                  ปัญหาของการวิจัย (พบมากที่สุด) สถานที่ที่ทำการวิจัย ระยะเวลาที่ทำการวิจัย วิธีการ หรือ
                  ระเบียบวิธีของการวิจัย
2.   ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา (background and rationale)
      อาจเรียกต่างๆกัน เช่น หลักการและเหตุผล ภูมิหลังของปัญหา ความจำเป็นที่จะทำการวิจัย หรือ ความสำคัญของโครงการวิจัย ฯลฯ ไม่ว่าจะเรียกอย่างไร ต้องระบุว่าปัญหาการวิจัยคืออะไร มีความเป็นมาหรือภูมิหลังอย่างไร มีความสำคัญ รวมทั้งความจำเป็น คุณค่าและประโยชน์ ที่จะได้จากผลการวิจัยในเรื่องนี้ โดยผู้วิจัยควรเริ่มจากการเขียนปูพื้นโดยมองปัญหาและวิเคราะห์ปัญหาอย่างกว้างๆ ก่อนว่าสภาพทั่วๆไปของปัญหาเป็นอย่างไร และภายในสภาพที่กล่าวถึง  มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นบ้าง ประเด็นปัญหาที่ผู้วิจัยหยิบยกมาศึกษาคืออะไร ระบุว่ามีการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ มาแล้วหรือยัง ที่ใดบ้าง และการศึกษาที่เสนอนี้จะช่วยเพิ่มคุณค่า ต่องานด้านนี้ ได้อย่างไร
 
3.   วัตถุประสงค์ของการวิจัย (objectives)
      เป็นการกำหนดว่าต้องการศึกษาในประเด็นใดบ้าง ในเรื่องที่จะทำวิจัย ต้องชัดเจน และเฉพาะเจาะจง ไม่คลุมเครือ โดยบ่งชี้ถึง สิ่งที่จะทำ ทั้งขอบเขต และคำตอบที่คาดว่าจะได้รับ ทั้งในระยะสั้น และระยะยาว การตั้งวัตถุประสงค์ ต้องให้สมเหตุสมผล กับทรัพยากรที่เสนอขอ และเวลาที่จะใช้ จำแนกได้เป็น 2 ชนิด คือ
        3.1    วัตถุประสงค์ทั่วไป (General Objective)กล่าวถึงสิ่งที่ คาดหวัง (implication) หรือสิ่งที่คาดว่าจะเกิดขึ้น จากการวิจัยนี้ เป็นการแสดงรายละเอียด เกี่ยวกับจุดมุ่งหมาย ในระดับกว้าง จึงควรครอบคลุมงานวิจัยที่จะทำทั้งหมด
                  ตัวอย่างเช่น
                  เพื่อศึกษาถึงปฏิสัมพันธ์ และความต้องการของผู้ติดเชื้อเอดส์ ครอบครัว และชุมชน
        3.2    วัตถุประสงค์เฉพาะ (Specific Objective) จะพรรณนาถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นจริง ในงานวิจัยนี้ โดยอธิบายรายละเอียดว่า จะทำอะไร โดยใคร ทำมากน้อยเพียงใด ที่ไหน เมื่อไร และเพื่ออะไร โดยการเรียงหัวข้อ ควรเรียงตามลำดับความสำคัญ ก่อน หลัง ตัวอย่างเช่น
                  3.2.1    เพื่อศึกษาถึงรูปแบบปฏิสัมพันธ์และการปรับตัวของผู้ติดเชื้อเอดส์ ครอบครัว และชุมชน
                  3.2.2    เพื่อศึกษาถึงปัญหาและความต้องการของผู้ติดเชื้อเอดส์ ครอบครัว และชุมชน
 
4.   คำถามของการวิจัย (research question )
        เป็นสิ่งสำคัญที่ผู้วิจัยต้องกำหนดขึ้น (problem identification) และให้นิยามปัญหานั้น อย่างชัดเจน เพราะปัญหาที่ชัดเจน จะช่วยให้ผู้วิจัย กำหนดวัตถุประสงค์ ตั้งสมมติฐาน ให้นิยามตัวแปรที่สำคัญ ๆ ตลอดจน การวัดตัวแปรเหล่านั้นได้ ถ้าผู้วิจัย ตั้งคำถามที่ไม่ชัดเจน สะท้อนให้เห็นว่า แม้แต่ตัวก็ยังไม่แน่ใจ ว่าจะศึกษาอะไร ทำให้การวางแผนในขั้นต่อไป เกิดความสับสนได้
        คำถามของการวิจัยต้องเหมาะสม (relevant) หรือสัมพันธ์ กับเรื่องที่จะศึกษา โดยควรมีคำถาม ที่สำคัญที่สุด ซึ่งผู้วิจัย ต้องการคำตอบ มากที่สุด เพื่อคำถามเดียว เรียกว่า คำถามหลัก (primary research question) ซึ่งคำถามหลักนี้ จะนำมาใช้เป็นข้อมูล ในการคำนวณ ขนาดของตัวอย่าง (sample size) แต่ผู้วิจัย อาจกำหนดให้มี คำถามรอง (secondary research question) อีกจำนวนหนึ่งก็ได้ ซึ่งคำถามรองนี้ เป็นคำถาม ที่เราต้องการคำตอบ เช่นเดียวกัน แต่มีความสำคัญรองลงมา โดยผู้วิจัย ต้องระลึกว่า ผลของการวิจัย อาจไม่สามารถ ตอบคำถามรองนี้ได้ ทั้งนี้เพราะ การคำนวณขนาดตัวอย่าง ไม่ได้คำนวณเพื่อตอบคำถามรองเหล่านี้
5.   ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง (review of related literatures)
        อาจเรียกว่า การทบทวนวรรณกรรม ส่วนนี้เป็นการเขียนถึงสิ่งที่ผู้วิจัยได้มาจากการศึกษาค้นคว้าเอกสารต่างๆ ทั้งทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องได้แก่ ทฤษฎี หลักการ ข้อเท็จจริงต่างๆ แนวความคิดของผู้เชี่ยวชาญ ตลอดจนผลงานวิจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาของผู้วิจัย รวมทั้งมองเห็นแนวทางในการดำเนินการศึกษาร่วมไปกับผู้วิจัยด้วย โดยจัดลำดับหัวข้อหรือเนื้อเรื่องที่เขียนตามตัวแปรที่ศึกษา และในแต่ละหัวข้อเนื้อเรื่องก็จัดเรียงตามลำดับเวลาด้วย เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นพัฒนาการต่างๆ ที่เกี่ยวกับปัญหา นอกจากนี้ผู้วิจัยควรจะต้องมีการสรุปไว้ด้วย เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นความสัมพันธ์ทั้งส่วนที่สอดคล้องกัน ขัดแย้งกัน และส่วนที่ยังไม่ได้ศึกษาทั้งในแง่ประเด็น เวลา สถานที่ วิธีการศึกษาฯลฯ การเขียนส่วนนี้ทำให้เกิดประโยชน์ต่อการตั้งสมมติฐานด้วย
        หลังจากที่ผู้วิจัยได้เขียนเรียบเรียงการทบทวนวรรณกรรมแล้ว ควรมีการประเมินงานเขียนเรียบเรียงนั้นอีกครั้งหนึ่ง ว่ามีความสมบูรณ์ทั้งเนื้อหา ภาษา และความต่อเนื่องมากน้อยแค่ไหน สำหรับการประเมินการเขียนเรียบเรียงการทบทวนวรรณกรรม Polit & Hungler (1983, อ้างใน ธวัชชัย วรพงศธร, 2538 ) ได้ให้ข้อเสนอแนะที่สำคัญไว้ โดยการให้ตอบคำถามต่อไปนี้
        5.1    รายงานนั้นได้มีการเชื่อมโยงปัญหาที่ศึกษากับปัญหาวิจัยที่เกี่ยวข้อง ซึ่งศึกษามาก่อนแล้ว
                  หรือไม่
                  5.1.1    รายงานนั้นได้เรียบเรียงจากแหล่งเอกสารทุติยภูมิมากเกินไปหรือไม่ ซึ่งตามความ
                  เป็นจริงแล้วควรใช้แหล่งเอกสารปฐมภูมิ (ต้นฉบับ) ให้มากที่สุด
                  5.1.2    รายงานได้ครอบคลุมเอกสาร ที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับปัญหาที่ศึกษาครบหมดหรือไม่
                  5.1.3    รายงานได้ครอบคลุมเอกสารใหม่ๆหรือไม่
                  5.1.4    รายงานได้เน้นในเรื่องความคิดเห็น หรือการบันทึกเหตุการณ์เกี่ยวกับพฤติกรรม
                                มากเกินไป และมีการเน้นผลการวิจัยด้านปฏิบัติจริงๆ น้อยไปหรือไม่
                  5.1.5    รายงานได้เรียบเรียงข้อความอย่างต่อเนื่องสมบูรณ์หรือไม่ หรือเป็นเพียงแต่ลอก
                                ข้อความจากเอกสารต้นฉบับมาเรียงต่อกันเท่านั้น
                  5.1.6    รายงานนั้นเป็นแต่เพียงสรุปผลการศึกษาที่ทำมาแล้วเท่านั้น หรือเป็นการเขียนใน
                                เชิงวิเคราะห์วิจารณ์ และเปรียบเทียบกับผลงานเด่นๆ ที่ศึกษามาแล้วหรือไม่
                  5.1.7    รายงานได้เรียบเรียงในลักษณะที่เชื่อมโยง และชี้ให้เห็นถึงความก้าวหน้าในความ
                                คิดอย่างชัดเจนมากน้อยแค่ไหน
                  5.1.8    รายงานได้นำผลสรุปของงานวิจัยและข้อเสนอแนะของการนำผลการวิจัยไปใช้
                                ทั้งหมด มาเชื่อมโยงกับปัญหาที่จะศึกษามากน้อยแค่ไหน
        5.2    รายงานนั้นได้มีการเชื่อมโยงปัญหาที่ศึกษากับกรอบทฤษฎี หรือ กรอบแนวคิดหรือไม่
                  5.2.1    รายงานได้เชื่อมโยงกรอบทฤษฎีกับปัญหาที่ศึกษาอย่างเป็นธรรมชาติหรือไม่
                  5.2.2    รายงานได้เปิดช่องโหว่ให้เห็นถึงกรอบแนวคิดอื่นที่เหมาะสมกว่าหรือไม่
                  5.2.3    รายงานได้เชื่อมโยงอนุมานจากทฤษฎี หรือกรอบแนวคิดอย่างมีเหตุมีผลหรือไม่
 
6.   สมมติฐาน (Hypothesis)และกรอบแนวคิดในการวิจัย (conceptual framework)
        การตั้งสมมติฐาน เป็นการคาดคะเนหรือการทายคำตอบอย่างมีเหตุผล มักเขียนในลักษณะ การแสดงความสัมพันธ์ ระหว่างตัวแปรอิสระหรือตัวแปรต้น(independent variables) และตัวแปรตาม (dependent variable) เช่น การติดเฮโรอีนชนิดฉีด เป็นปัจจัยเสี่ยงของโรคเอดส์ สมมติฐานทำหน้าที่เสมือนเป็นทิศทาง และแนวทาง ในการวิจัย จะช่วยเสนอแนะ แนวทางในการ เก็บรวบรวมข้อมูล และการวิเคราะห์ข้อมูลต่อไป สมมติฐานต้องตอบวัตถูประสงค์ของการวิจัยได้ครบถ้วนและทดสอบและวัดได้
        นอกจากนี้ ผู้วิจัยควรนำเอาสมมติฐานต่างๆ ที่เขียนไว้มารวมกันให้เป็นระบบและมีความเชื่อมโยงกันในลักษณะที่เป็นกรอบแนวความคิดของการศึกษาวิจัยทั้งเรื่อง เช่น จะศึกษาถึง พฤติกรรมสุขภาพเมื่อเจ็บป่วยของคนงาน อาจต้องแสดง (นิยมทำเป็นแผนภูมิ) ถึงที่มาหรือปัจจัยที่เป็นตัวกำหนดในพฤติกรรมดังกล่าว หรือในทางกลับกัน ผู้วิจัยอาจกำหนดกรอบแนวความคิดของการวิจัย ซึ่งระบุว่าการวิจัยนี้มีตัวแปรอะไรบ้าง และตัวแปรเหล่านี้มีความสัมพันธ์กันอย่างไรก่อน แล้วจึงเขียนสมมติฐานที่ระบุถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรในลักษณะที่เป็นข้อๆ ในภายหลัง
 
7.   ขอบเขตของการวิจัย
        เป็นการระบุให้ทราบว่าการวิจัยที่จะศึกษามีขอบข่ายกว้างขวางเพียงใด เนื่องจากผู้วิจัยไม่สามารถทำการศึกษาได้ครบถ้วนทุกแง่ทุกมุมของปัญหานั้น จึงต้องกำหนดขอบเขตของการศึกษาให้แน่นอน ว่าจะครอบคลุมอะไรบ้าง ซึ่งอาจทำได้โดยการกำหนดขอบเขตของเรื่องให้แคบลงเฉพาะตอนใดตอนหนึ่งของสาขาวิชา หรือกำหนดกลุ่มประชากร สถานที่วิจัย หรือระยะเวลา
 
8.   การให้คำนิยามเชิงปฏิบัติที่จะใช้ในการวิจัย (operational definition)
      ในการวิจัย อาจมี ตัวแปร (variables) หรือคำ (terms) ศัพท์เฉพาะต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องให้คำจำกัดความอย่างชัดเจน ในรูปที่สามารถสังเกต (observation) หรือวัด (measurement) ได้ ไม่เช่นนั้นแล้ว อาจมีการแปลความหมายไปได้หลายทาง ตัวอย่างเช่น คำว่า คุณภาพชีวิต, ตัวแปรที่เกี่ยวกับความรู้ ทัศนคติ , ความพึงพอใจ, ความปวด เป็นต้น
 
9.   ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการวิจัย(expected benefits and application)
        อธิบายถึงประโยชน์ที่จะนำไปใช้ได้จริง ในด้านวิชาการ เช่น จะเป็นการค้นพบทฤษฎีใหม่ซึ่งสนับสนุนหรือ คัดค้านทฤษฎีเดิม และประโยชน์ในเชิงประยุกต์ เช่น นำไปวางแผนและกำหนดนโยบายต่างๆ หรือประเมินผลการปฏิบัติงานเพื่อหาแนวทางพัฒนาให้ดีขึ้น เป็นต้น โดยครอบคลุมทั้ง ผลในระยะสั้น และระยะยาว ทั้งผลทางตรง และทางอ้อม และควรระบุในรายละเอียดว่า ผลดังกล่าว จะตกกับใคร เป็นสำคัญ ยกตัวอย่าง เช่น โครงการวิจัยเรื่อง การฝึกอบรมอาสาสมัคร ระดับหมู่บ้าน ผลในระยะสั้น ก็อาจจะได้แก่ จำนวนอาสาสมัครผ่านการอบรมในโครงนี้ ส่วนผลกระทบ (impact) โดยตรง ในระยะยาว ก็อาจจะเป็น คุณภาพชีวิตของคนในชุมชนนั้น ที่ดีขึ้น ส่วนผลทางอ้อม อาจจะได้แก่ การกระตุ้นให้ประชาชน ในชุมชนนั้น มีส่วนร่วม ในการพัฒนาหมู่บ้าน ของตนเอง
 
10.ระเบียบวิธีวิจัย (research methodology)
        เป็นการให้รายละเอียดเกี่ยวกับขั้นตอนในการดำเนินการวิจัยว่าแต่ละขั้นตอนจำทำอย่างไร  โดยทั่วไปเป็นการให้รายละเอียดในเรื่องต่อไปนี้ คือ
        10.1  วิธีวิจัย จะเลือกใช้วิธีวิจัยแบบใด เช่น จะใช้การวิจัยเอกสาร การวิจัยแบบทดลอง การวิจัยเชิงสำรวจ การวิจัยเชิงคุณภาพ หรือจะใช้หลายๆ วิธีรวมกัน ซึ่งก็ต้องระบุให้ชัดเจนว่าจะใช้วิธีอะไรบ้าง
        10.2  แหล่งข้อมูล จะเก็บข้อมูลจากแหล่งใดบ้าง เช่น จะเก็บข้อมูลทุติยภูมิ จากทะเบียนราษฎร์ สมุดสถิติรายปี สำมะโนประชากรและเคหะ ฯลฯ หรือจะเป็นข้อมูลปฐมภูมิ จากการสำรวจ การสนทนากลุ่ม การสังเกต การสัมภาษณ์ระดับลึก ฯลฯ เป็นต้น
        10.3  ประชากรที่จะศึกษา ระบุให้ชัดเจนว่าใครคือประชากรที่ต้องการศึกษา และกำหนดคุณลักษณะของประชากรที่จะศึกษาให้ชัดเจน เช่น เพศ อายุ สถานภาพสมรส ศาสนา เขตที่อยู่อาศัย บางครั้งประชากรที่ต้องการศึกษาอาจไม่ใช่ปัจเจกบุคคลก็ได้ เช่น อาจเป็นครัวเรือน หมู่บ้าน อำเภอ จังหวัด ฯลฯ ก็ได้
        10.4  วิธีการสุ่มตัวอย่าง ควรอธิบายว่าจะใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบใด ขนาดตัวอย่างมีจำนวนเท่าใด จะเก็บข้อมูลจากที่ไหน และจะเข้าถึงกลุ่มตัวอย่างได้อย่างไร
        10.5  วิธีการเก็บข้อมูล ระบุว่าจะใช้วิธีการเก็บข้อมูลอย่างไร มีการใช้เครื่องมือและทดสอบเครื่องมืออย่างไร เช่น จะใช้วิธีการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ การสัมภาษณ์แบบมีแบบสอบถาม การสังเกต หรือการสนทนากลุ่ม เป็นต้น
        10.6  การประมวลผลข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูล ระบุการประมวลผลข้อมูลจะทำอย่างไร จะใช้เครื่องมืออะไรในการประมวลผลข้อมูล และในการวิเคราะห์ข้อมูลหรือการทดสอบสมมติฐานจะทำอย่างไร จะใช้สถิติอะไรบ้างในการวิเคราะห์ข้อมูล เพื่อให้สามารถตอบคำถามของการวิจัยที่ต้องการได้
 
11.ระยะเวลาในการดำเนินงาน
        ผู้วิจัยต้องระบุถึงระยะเวลาที่จะใช้ในการดำเนินงานวิจัยทั้งหมดว่าจะใช้เวลานานเท่าใด และต้องระบุระยะเวลาที่ใช้สำหรับแต่ละขั้นตอนของการวิจัย วิธีการเขียนรายละเอียดของหัวข้อนี้อาจทำได้ 2 แบบ ตามที่แสดงไว้ในตัวอย่างต่อไปนี้ (การวิจัยใช้เวลาดำเนินการ 12 เดือน)
        ตัวอย่างที่ 1
                  ก.   ขั้นตอนการเตรียมการ : ค้นหาชื่อเรื่องหรือปัญหาที่จะทำ (3 เดือน)
                         1. ศึกษาเอกสารและรายงานการวิจัยที่เกี่ยวข้อง
                         2. ติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง(ขออนุมัติดำเนินการ,ติดต่อผู้นำชุมชน,เตรียมชุมชน)
                             และรวบรวมข้อมูลต่างๆ ที่จำเป็น
                         3. สร้างเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย
                         4. จัดหาและฝึกอบรมผู้ช่วยนักวิจัย
                         5. ทดสอบและแก้ไขเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย
                  ข.   ขั้นตอนการเก็บข้อมูล (2 เดือน)
                         6. เลือกประชากรตัวอย่าง
                         7. สัมภาษณ์ประชากรตัวอย่าง
                  ค.   ขั้นตอนการประมวลผลข้อมูลและการวิเคราะห์ข้อมูล (3 เดือน)
                         8. ลงรหัส ตรวจสอบรหัส นำข้อมูลเข้าเครื่อง  และทำการบรรณาธิการด้วยเครื่อง
                             คอมพิวเตอร์
                         9. เขียนโปรแกรมเพื่อทำการวิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติต่างๆ ตามที่กำหนดไว้
                             รวมทั้งแปลผลข้อมูล
                  ง.   การเขียนรายงาน และการเผยแพร่ผลงาน (4 เดือน)
                         10.เขียนรายงานการวิจัย 3 เดือน
                         11.จัดพิมพ์ 1 เดือน
12.   งบประมาณ (budget)
        การกำหนดงบประมาณค่าใช้จ่ายเพื่อการวิจัย ควรบ่างเป็นหมวดๆ ว่าแต่ละหมวดจะใช้งบประมาณเท่าใด การแบ่งหมวดค่าใช้จ่ายทำได้หลายวิธี ตัวอย่างหนึ่งของการแบ่งหมวด คือ แบ่งเป็น 8 หมวดใหญ่ๆ ได้แก่
        12.1 เงินเดือนและค่าตอบแทนบุคลากร
        12.2 ค่าใช้จ่ายสำหรับงานสนาม
        12.3 ค่าใช้จ่ายสำนักงาน
        12.4 ค่าครุภัณฑ์
        12.5 ค่าประมวลผลข้อมูล
        12.6 ค่าพิมพ์รายงาน
        12.7 ค่าจัดประชุมวิชาการ  เพื่อปรึกษาเรื่องการดำเนินงาน หรือเพื่อเสนอผลงานวิจัยเมื่อจบ
                  โครงการแล้ว
        12.8 ค่าใช้จ่ายอื่นๆ
        อย่างไรก็ตาม แหล่งทุนสนับสนุนการวิจัยแต่ละแห่งอาจกำหนดรายละเอียดของการเขียนงบประมาณแตกต่างกัน  ผู้ที่จะขอทุนวิจัยจึงควรศึกษาวิธีการเขียนงบประมาณของแหล่งทุนที่ตนต้องการขอทุนสนับสนุน และควรทราบถึงยอดเงินงบประมาณสูงสุดต่อโครงการที่แหล่งทุนนั้นๆ จะให้การสนับสนุนด้วย  เนื่องจากถ้าผู้วิจัยตั้งงบประมาณไว้สูงเกินไป โอกาสที่จะได้รับการสนับสนุนก็จะมีน้อยมาก

13.เอกสารอ้างอิง (references)หรือ บรรณานุกรม (bibliography)
        ตอนสุดท้ายของโครงร่างการวิจัย  จะต้องมี เอกสารอ้างอิง หรือรายการอ้างอิง อันได้แก่ รายชื่อหนังสือ สิ่งพิมพ์อื่น ๆ โสตทัศนวัสดุ ตลอดจนวิธีการ ที่ได้ข้อมูลมา เพื่อประกอบ การเอกสารวิจัยเรื่องนั้น ๆ รายการอ้างอิง จะอยู่ต่อจากส่วนเนื้อเรื่อง และก่อนภาคผนวก โดยรูปแบบที่ใช้ควรเป็นไปตามสากลนิยม เช่น Vancouver Style หรือ APA(American Psychological Association) style

14.ภาคผนวก (appendix)
        สิ่งที่นิยมเอาไว้ที่ภาคผนวก เช่น แบบสอบถาม แบบฟอร์มในการเก็บหรือบันทึกข้อมูล เมื่อภาคผนวก มีหลายภาค ให้ใช้เป็น ภาคผนวก ก ภาคผนวก ข ฯลฯ แต่ละภาคผนวก ให้ขึ้นหน้าใหม่

15.ประวัติของผู้ดำเนินการวิจัย (biography)
        ประวัติของผู้วิจัย เป็นข้อมูลที่ผู้ให้ทุนวิจัยมักจะใช้ประกอบการพิจารณาให้ทุนวิจัย ซึ่งถ้ามีผู้วิจัยหลายคนก็ต้องมีประวัติของผู้วิจัยที่อยู่ในตำแหน่งสำคัญๆ ทุกคนซึ่งต้องระบุว่า ใครเป็นหัวหน้าโครงการ ใครเป็นผู้ร่วมโครงการในตำแหน่งใด และใครเป็นที่ปรึกษาโครงการ
        ประวัติผู้ดำเนินการวิจัย ควรประกอบด้วยประวัติส่วนตัว (เช่น อายุ เพศ การศึกษา) ประวัติการทำงาน และผลงานทางวิชาการต่างๆ